Stres to dzisiaj nasze drugie imię.

W naszą współczesność wpisany jest stres. Jesteśmy nieustannie zasypywani nowymi zadaniami, sytuacjami, którym musimy podołać. Chcemy zrobić jak najwięcej w jak najkrótszym czasie, przez co często dopada nas poczucie niemocy i towarzyszący temu stres. Dla jednych doświadczanie takiego napięcia jest czymś pozytywnym (eustres), a dla innych i ta grupa jest najliczniejsza, czymś zdecydowanie zgubnym (dystres).  Niekiedy takie stany prowadzą do wielu poważnych chorób, których przecież możemy uniknąć, jeśli tylko uda nam się skutecznie poskromić „potwora”.  Na początek warto jednak zadać sobie pytanie czym tak naprawdę stres jest i w jaki sposób się objawia.

Po raz pierwszy pojęcie stresu wprowadził doktor Hans Seyle w 1826 roku. Uważał on, że jest to „nieswoista reakcja organizmu na wszelkie stawiane mu żądania.” Psychofizyczna odpowiedź ciała na działanie stresorów, nietypową bądź nieznaną sytuację. I choć w wielu przypadkach niemożliwe jest, by całkowicie się go pozbyć, to często wystarczy nam umiejętność radzenia sobie z tym stanem, kiedy już nastąpi.

OBJAWY STRESU (psychiczne i fizyczne i społeczne.)

FIZYCZNE

• bladość,
• uczucie gorąca,
• ból głowy,
• pocenie się,
• nudności,
• drgawki,
• utrata lub wzrost masy ciała,
• senność lub bezsenność,
• napięcie mięśni,
• wzmożony apetyt lub jego brak,
• Przyspieszone bicie serca,
• trudności w mowie,

PSYCHICZNE

• atak paniki,
• zaniżona samoocena,
• gadatliwość lub wyciszenie,
• irracjonalny strach,
• niemożność podjęcia decyzji,
• depresja,
• nerwowość,
• agresja,
• słaba pamięć,
• rozdrażnienie,

SPOŁECZNE

• izolacja,
• kłótliwość,

Jeśli są objawy, to muszą być także przyczyny. Do najważniejszych PRZYCZYN STRESU zalicza się:

• nieumiejętność bądź trudność w wykonaniu zadania,
• konflikty,
• pośpiech i presja czasu,
• wadliwa komunikacja interpersonalna bądź jej brak,
• wygórowane ambicje względem siebie,
• zła organizacja pracy,
• presja ze strony otoczenia,
• sprawy dotyczące życia codziennego (opłaty, rachunki, konflikty w rodzinie, problemy z dziećmi),
• egzaminy,
• publiczne występy.

Przyczyn stresu jest multum, tymczasem, aby zniwelować stres wystarczy tak naprawdę niewiele. Podstawą, jest pozbycie się ambicjonalnego przeświadczenia, że jesteśmy bogami i możemy wszystko. Taka postawa zwiedzie nas tylko na manowce i spowoduje zwiększenie poczucia dyskomfortu. Ponadto warto, także ocenić realnie swoje możliwości oraz trzymać się stałego planu pracy. Pomocna jest, również dobra komunikacja oraz mocne przeświadczenie, że jesteśmy solidnie przygotowani do powierzonego nam zadania. Niejednokrotnie zbawienne okazują się różnorodne techniki relaksacyjne, muzyka, dobry film, który sprawi, że na chwilę zajmiemy myśli czymś innym odciążając tym samym „rozemocjonowany” organizm. W rozładowaniu napięcia sprawdza się, także najzwyklejsza rozmowa, podzielenie się z kimś bliskim swoimi obawami wynikającymi z sytuacji, kolokwialnie mówiąc „przegadanie” problemu.

Czy tego chcemy czy też nie, stres to dzisiaj nasze drugie imię. Stan, który w mniejszym lub większym stopniu towarzyszy nam każdego dnia. Rzeczywistość wymusza na nas pośpiech i działanie według schematu, któremu nasze ciało nie zawsze chce się podporządkować. Stare przysłowie głosi „śpiesz się powoli” jednak nasza codzienność niejednokrotnie nie pozwala nam przystopować. Pozostaje, więc nam jakoś nauczyć się sobie radzić z konsekwencjami tego stanu rzeczy. Oswoić stres, przestać z nim walczyć, a z czasem może polubić.